ഞങ്ങള്‍ പറവൂര്‍കാര്‍ക്ക് ഒഴിവാക്കാന്‍ പറ്റാത്ത പറവൂര്‍ നാടിന്‍റെ മാത്രമായ രണ്ടു ആഘോഷങ്ങളാണ് പെരുവാരം ഉത്സവവും ജോസ് ജ്വല്ലറി തട്ടുകടവ് വള്ളം കളിയും. ഈ രണ്ടു ആഘോഷങ്ങളും എന്റെ വര്‍ത്തമാനകാല ജീവിതവുമായി വളരെ അടുത്ത ബന്ധം ഉള്ളവയാണ്, ഞാന്‍ ഇടക്കിടെ പറയുന്ന എന്റെ നാടിന്‍റെ സംഭവങ്ങളാണ് ഇതു രണ്ടും.
പറവൂരിന്റെ തൃശ്ശൂര്‍ പൂരം പോലെയാണ് ഞങ്ങള്‍ പെരുവാരത്തപ്പന്റെ ഉത്സവം കൊണ്ടാടുന്നത്, വിദേശത്ത് ജോലി ചെയ്യുന്ന ഞങ്ങളുടെ നാട്ടുകാര്‍ പോലും നാട്ടില്‍ ലീവിന് വരുന്നത് ഉത്സവത്തിന്‍റെ സമയം നോക്കിയാണ്.പത്തു ദിവസം നീണ്ടു നില്ക്കുന്ന ഉത്സവം,അതില്‍ പത്തു ദിവസവും കലാപരിപാടികള്‍....ഗാനമേള, ചാക്യാര്‍കൂത്ത്, കഥകളി തുടങ്ങി കേരളത്തില്‍ അന്യം നിന്നുപോയതും പോകാത്തതുമായ വിവിധ തരത്തിലുള്ള കലാപരിപാടികള്‍ ഉത്സവത്തിന് തിടംബിനും,എഴുന്നുള്ളത്തിനുമായി എത്തുന്നത് കേരളത്തിലെ പ്രശസ്തരായ പാമ്പാടി രാജനും തെച്ചിക്കോട്രാമചന്ദ്രനും പോലുള്ള ഗജവീരന്മാര്‍, പത്തു ദിവസവും അമ്പലത്തില്‍
പറവൂരിന്റെ തൃശ്ശൂര്‍ പൂരം പോലെയാണ് ഞങ്ങള്‍ പെരുവാരത്തപ്പന്റെ ഉത്സവം കൊണ്ടാടുന്നത്, വിദേശത്ത് ജോലി ചെയ്യുന്ന ഞങ്ങളുടെ നാട്ടുകാര്‍ പോലും നാട്ടില്‍ ലീവിന് വരുന്നത് ഉത്സവത്തിന്‍റെ സമയം നോക്കിയാണ്.പത്തു ദിവസം നീണ്ടു നില്ക്കുന്ന ഉത്സവം,അതില്‍ പത്തു ദിവസവും കലാപരിപാടികള്‍....ഗാനമേള, ചാക്യാര്‍കൂത്ത്, കഥകളി തുടങ്ങി കേരളത്തില്‍ അന്യം നിന്നുപോയതും പോകാത്തതുമായ വിവിധ തരത്തിലുള്ള കലാപരിപാടികള്‍ ഉത്സവത്തിന് തിടംബിനും,എഴുന്നുള്ളത്തിനുമായി എത്തുന്നത് കേരളത്തിലെ പ്രശസ്തരായ പാമ്പാടി രാജനും തെച്ചിക്കോട്‌
വിഭവ സമൃദ്ധമായ സദ്യ... പ്രേമം തുടങ്ങാനും പ്രേമിക്കാനും ഏറ്റവും ഉചിതമായ സ്ഥലം ഉത്സവ പറംബുകളാണ് എന്ന പണ്ട് ഏതോ മഹാന്‍ പറഞ്ഞ തത്വവും നെഞ്ജില്‍ ഏറ്റിയിട്ട് പ്രേമ വലയുമായി അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി വരുന്ന കുമാരീ കുമാരന്മാര്‍ ... മൊത്തതില്‍ പത്തു ദിവസം നാട്ടുകാര്‍ക്ക് എല്ലാം കൊണ്ടും കുശാല്‍ ...
അതുപോലെ തന്നെ മറ്റൊരു പ്രധാന ആഘോഷമാണ്‌ തട്ടു
എറണാകുളത്തെ ഒരു പ്രമുഘ സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍ കമ്പനിയില്‍ എനിക്ക് ജോലി കിട്ടി. അങ്ങിനെ ഞാനും ഒരു സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍ എഞ്ചിനീയര്‍ ആയി.പക്ഷെ...."പേര് പൊന്നമ്മ കഴുത്തില്‍ കരിമണി" എന്ന പ്രയോഗം പോലെ പേര് സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍ എഞ്ചിനീയര്‍ പക്ഷെ കൂലി നിസ്സാരം. ( പുറത്തു പറയാനാകാത്ത കൂലി ആയതു കൊണ്ട് ഞാന്‍ അതിവിടെ വെളിപ്പെടുത്തുന്നില്ല ), എന്തൊക്കെയായാലും നാല് പേര് ചോദിച്ചാല്‍ പറയാന്‍ നാട്ടിലെ നല്ല അറിയപ്പെടുന്ന കമ്പയില്‍ ഒരു ജോലി ഉണ്ടല്ലോ എന്ന് കരുതി ഞാന്‍ സമാധാനിച്ചു, അതിനിടെയ്‌ എട്ടു
വര്‍ഷത്തെ എന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ തിരകഥയ്ക്ക് ക്ലൈമാക്സ്‌ എഴുതിയില്ലെങ്ങില്‍ എട്ടു വര്‍ഷംമുടിയും ചീകി പൌഡറും ഇട്ട് പ്രേമിച്ചു നടന്നതിനു അര്‍ത്ഥമില്ലതെയാകും എന്ന കാരണത്താല്‍പ്രണയിച്ച കുട്ടിയേയ്‌ വിവാഹം കഴിച്ചു.
ഇരു വീട്ടുകാരുടെയും സമ്മതത്തോടുകൂടി ആഘോഷപരമായി നടത്തിയ വിവാഹം.. ആണുങ്ങളുടെശംബളവും പെണ്ണുങ്ങളുടെ വയസ്സും ചോദിക്കരുതെന്ന മലയാളിയുടെ മഹത്തായ തത്വം എന്റെ മാനംപോകാതെ രക്ഷിച്ചു...കല്യാണത്തിന് സ്റ്റേജില്‍ പട്ടു ഷര്‍ട്ട്‌ ഒക്കെ ഇട്ട് നിക്കുമ്പോള്‍
"മോനെ എത്രയാടാ നിന്റെ ശംഭളം എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ ഞാന്‍ പെട്ടെനേ ..."
ജോലിയില്‍ പ്രവേശിച്ച്‌ വര്‍ഷമൊന്നു കഴ്യ്ഞ്ഞിട്ടും ശമ്പള വര്‍ധനവിന്റെ കാര്യത്തില്‍ യാതൊരുതീരുമാനവും ഉണ്ടായില്ല, അതിനിടെ തീരെ പ്രതിക്ഷികാതെയ്‌ ഒരു ദിവസം എന്നെ മൂത്ത പ്രൊജക്റ്റ്‌മാനേജര്‍ (സീനിയര്‍ പ്രൊജക്റ്റ്‌മാനേജര്‍) അദ്ധേഹത്തിന്റെ മുറിയിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു
മാനേജര്‍ : " നാരായണന്‍ കുട്ടീ നീ നമ്മുടെ പ്രൊജെക്ടിന്ടെ ആവശ്യത്തിനായി ഒന്ന്അമേരിക്കയിലേക്ക്‌ പോകേണ്ടി വരും അതിനായി നീ ഉടന്‍ തന്നെ ചെന്നയില്‍ ഉള്ള അമേരിക്കന്‍എമ്ഭസ്സിയില്‍ പോയി വിസ എടുക്കണം, നാരായണന്‍ കുട്ടിക്ക്
പോകാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടോന്നും ഇല്ലല്ലോഅല്ലെ ?? "
പോകാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടോന്നും ഇല്ലല്ലോഅല്ലെ ?? "
പട്ടിണി കിടന്ന പട്ടിക്കു ഡയറി മില്‍ക്ക് ചോക്ലേറ്റ് കിട്ടിയത് പോലെ എനിക്ക് അപ്പോള്‍തന്നെ അവിടെ എഴുന്നേറ്റു നിന്ന് ആ മഹാ മനസ്ക്കനായ മാനേജരോട് വാലാട്ടി നന്ദി പ്രകടിപ്പിക്കാനാണ്തോന്നിയത്, പക്ഷെ അതൊന്നും മുഖത്ത് കാണിക്കാതെ, അത്ര നിര്‍ബന്ധം ആണെങ്കില്‍ ഞാന്‍ പോകാം എന്ന ഭാവത്തില്‍ സമ്മതം പറഞ്ഞു.
നമ്മള്‍ മലയാളികളുടെ ഒരു ടിപ്പിക്കല്‍ സ്വഭാവം വച്ച് ഒരു രൂപ ലോട്ടറി അടിച്ചാലും ഒരു ലക്ഷം അടിച്ചുഎന്ന് കാണിക്കുമല്ലോ അതുപോലെ
"ഉടന്‍ തന്നെ അമേരിക്കയിലേക്ക് പോണം...., ഞാന്‍പോയില്ലെങ്ങില്‍ കമ്പനി ആകെ അവതാളത്തിലാകും...., മാത്രമല്ല സായിപ്പു നാരായണന്‍ കുട്ടിയെതന്നെ അയക്കണം എന്ന് പ്രത്യേകം പറഞ്ഞെന്നും നാട്ടുകാരോടും വീട്ടുകാരോടും ബന്ധുക്കളോടും അങ്ങ് വച്ച് കാച്ചി..
"ഉടന്‍ തന്നെ അമേരിക്കയിലേക്ക് പോണം...., ഞാന്‍പോയില്ലെങ്ങില്‍ കമ്പനി ആകെ അവതാളത്തിലാകും...., മാത്രമല്ല സായിപ്പു നാരായണന്‍ കുട്ടിയെതന്നെ അയക്കണം എന്ന് പ്രത്യേകം പറഞ്ഞെന്നും നാട്ടുകാരോടും വീട്ടുകാരോടും ബന്ധുക്കളോടും അങ്ങ് വച്ച് കാച്ചി..
ഇനി എങ്ങാനും ചേട്ടന്‍ എന്റെ അമേരിക്കന്‍ യാത്രയുടെ വിവരം അറിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്കിലോ.. അതുകൊണ്ട് ചേട്ടന്റെ മുന്നില്‍ വച്ച് പുള്ളിക്കാരന്‍ കേക്കാനായി ഞാന്‍ പറഞ്ഞു...
ഞാന്‍ : അടുത്ത അഴ്യ്ച്ച തന്നെ മദിരാശിയിലേക്ക് പോണം, അടുത്ത ആഴ്ചയാണ് വിസഇന്റര്‍വ്വിയൂനുള്ള ഡേറ്റ് കിട്ടിയിരിക്കുന്നത്, ഞാന്‍ ഉടന്‍ തന്നെ പോയി വിസ എടുത്തിലെങ്കില്‍ കമ്പനിയുടെ കാര്യം ആകെ അവതാളത്തിലാകും , എന്നെ തന്നെ അയക്കണം എന്നാണ് മാനേജരോട്സായിപ്പ് പറഞ്ഞെതെന്ന് ഞാന്‍ ചേട്ടന്‍ കേക്കാനായി നല്ല ഉച്ചത്തില്‍ തട്ടി വിട്ടു...
ചേട്ടന്‍ : ആണോ ?? അടുത്ത അഴ്യ്ച്ച എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ .... മദിരാശിയിലേക്ക് ട്രെയിനില്‍ ടിക്കറ്റ്‌കിട്ടാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടായിരിക്കും എന്നാലും എന്റെ റെയില്‍വെയ്സിലുള്ള ഒരു സുഹൃത്തിനെ വിളിച്ചുട്രെയിനിനു ടിക്കറ്റ്‌ ഒപ്പിക്കാന്‍ നോക്കാം...
ഞാന്‍ : ഛെ!! ട്രെയിനിലോ! എന്റെ പട്ടിപോകും ട്രെയിനില്‍.., ചേട്ടന്‍ വല്ല ഫ്ല്യയ്ടും കിട്ടുമോ എന്ന്നോക്ക്..
ഇന്നെവരെ KSRTC യുടെ ബസ്സിനപ്പുറം സുഗമായ യാത്ര ഒന്നിലും ഉണ്ടാകില്ല എന്ന് വിശ്വസിച്ചിരുന്ന ഞാന്‍ ഒരു സുപ്രഭാതത്തില്‍ ഫ്ലിയിറ്റിലെ പോകു എന്ന എന്റെ ഡയലോഗു കേട്ടിട്ട്, കറ തീര്‍ത്ത കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരനായ എന്റെ ചേട്ടന്‍ എന്റെ മോന്തക്ക് നോക്കി കണ്ണു പൊട്ടുന്നതരത്തിലുള്ള നാല് മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചിട്ട്ആ സീനില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി പോയി.
ഞാന്‍ പുറത്തു വന്നപ്പോള്‍ ഇതൊന്നും അറിയാത്ത സഹപ്രവര്‍ത്തകരായ എന്റെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു "എന്താ നാരായണന്‍ കുട്ടീ..എന്നാ അമേരിക്കയിലേക്ക് പോകുന്നത്?.."
ഞാന്‍ : ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്ന ഭാവത്തില്‍ മുഖം ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവരോടു പറഞ്ഞു..."നാടും നാട്ടുകാരും പെരുവാരം ഉത്സവവും, ജോസ്ജ്വല്ലറി വള്ളം കളിയുമൊക്കെ വിട്ടിട്ടു അമേരിക്കയിലേക്ക് പോകുന്നില്ലെന്ന് തീരുമാനിച്ചു.."
വര്‍ഷം പലതു കഴിഞ്ഞു ,കമ്പനികള്‍ പലതു ചാടി, എറണാകുളം എന്ന എന്റെ പ്രവര്‍ത്തി സ്ഥലം ബംഗ്ലൂര്‍ ആയി...ഇപ്പോഴും എനിക്ക് ഇടക്കിടെ പറയാന്‍ ഇടവരാരുണ്ട്...
"നാടും നാട്ടുകാരും പെരുവാരം ഉത്സവവും, ജോസ്ജ്വല്ലറി വള്ളം കളിയുമൊക്കെ വിട്ടിട്ടു അമേരിക്കയിലേക്ക് പോകുന്നില്ലെന്ന് തീരുമാനിചെന്ന്..."
-----------------------------------------------------------------------------------------------
പ്രിയപെട്ടവരെ ഈ കഥയും കഥാപാത്രങ്ങള്ഉം തികച്ചും സാങ്കല്പികം മാത്രം ഇതിലെ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ക്ക് ആരെങ്കിലുമായി സാദ്രശ്യം ഉണ്ടെങ്കില്‍ അത് എന്റെ കുറ്റമല്ല കഥവായിക്കുന്നവരുടെ കുറ്റമാണ്
എന്ന് നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം,
നാരായണന്‍ കുട്ടി
വിസ എടുക്കാനായി ഞാന്‍ മദ്രാസിലുള്ള US എമ്ബസ്സ്യ്യില്‍ പോയി, മൂന്നു വര്‍ഷത്തേക്ക് അപേക്ഷിച്ച വിസ എനിക്ക് പത്തു വര്‍ഷത്തേക്ക് കിട്ടി, അവിടെയും എന്നിലെ അഹന്കാരി ഉണര്‍ന്നു..എന്റെ പേഴ്സണാലിറ്റിയും, ഗ്ലാമറും കണ്ടിട്ടായിരിക്കും എംബസ്സിയിലെ മദാമ്മ എനിക്ക് പത്തു വര്‍ഷത്തേക്ക് വിസ അടിച്ചുതന്നതെന്ന് എന്നിലെ അഹന്കാരി എന്നെ വിശ്വസിപ്പിച്ചു..
മദ്രാസിലേക്ക് ശീമാട്ടിയുടെ ഒരു കവറിനുള്ളില്‍ മാറാനുള്ള ഉടുതുണിയും മറ്റുമായി പോയ ഞാന്‍ തിരികെ നാട്ടില്‍ ലാന്‍ഡ്‌ ചെയ്തത് രണ്ടു വലിയ VIP പെട്ടികളും ഒരു ട്രാവല്‍ ബാഗുമായിട്ടാണ്. വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള്‍ ഭാര്യ എന്നോട് ചോദിച്ചു "എന്താ പെട്ടിയൊക്കെ!!!.....ഇതൊക്കെ എന്തിനാ?"
മദ്രാസിലേക്ക് ശീമാട്ടിയുടെ ഒരു കവറിനുള്ളില്‍ മാറാനുള്ള ഉടുതുണിയും മറ്റുമായി പോയ ഞാന്‍ തിരികെ നാട്ടില്‍ ലാന്‍ഡ്‌ ചെയ്തത് രണ്ടു വലിയ VIP പെട്ടികളും ഒരു ട്രാവല്‍ ബാഗുമായിട്ടാണ്. വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള്‍ ഭാര്യ എന്നോട് ചോദിച്ചു "എന്താ പെട്ടിയൊക്കെ!!!.....ഇതൊക്കെ എന്തിനാ?"
ഞാന്‍ : "ചിലപ്പോള്‍ മറ്റന്നാള്‍ തന്നെ അമേരിക്കയിലേക്ക് പോകേണ്ടിവന്നാലോ...,ഓഫീസ് കഴിഞ്ഞൊക്കെ വരുമ്പോള്‍ ലേറ്റ് ആകില്ലേ,പിന്നെ പെട്ടിയോന്നും വാങ്ങാന്‍ പറ്റില്ല ,അതാ വിസ കിട്ടിയ ഉടനെ മദിരാശിയില്‍ നിന്ന് തന്നെ ഷോപ്പിംഗ്‌ ഗ്രാന്‍ഡ്‌ ആയിട്ട് നടത്തിയേ..."
ഭാര്യ :"എന്നാലും രണ്ടു മൂന്നു മാസമൊക്കെ എങ്ങന്യാ അമേരിക്കയില്‍ ഒറ്റയ്ക്ക്????..."
ഞാന്‍ :"ഒറ്റക്കൊന്നുമല്ലല്ലോ അവിടെയും ജനവാസമൊക്കെ ഉള്ളതല്ലേ...."
ഭാര്യ :അതല്ല , വേണേല്‍ ഞാനും കൂടെ വരാം, ചേട്ടന്‍ പറഞ്ഞാല്‍ പ്രൊജക്റ്റ്‌ മാനേജര്‍ സമ്മതിക്കും(അക്കര അക്കരെയില്‍ ശ്രീനിവാസന്‍ മോഹന്‍ലാലിനോട് പറയുന്നതുപോലെ,പക്ഷെ ഞാന്‍ അതിനൊന്നും വഴങ്ങിയില്ല.)
ഞാന്‍ : ഓ,അതൊന്നും വേണ്ട ,മൂന്നു മാസം എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് ദാന്ന് പറയണപോലെ കഴിയില്ലേ!!
ഭാര്യ : "എന്നാലും... ഞാനും കൂടെ... "
ഞാന്‍ : ഓ.. വേണ്ടാ..അതൊന്നും ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലെന്നെ ,ഞാന്‍ അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തോളാം...
ഭാര്യ : "എന്നാലും... ഞാനും കൂടെ... "
ഞാന്‍ : ഓ.. വേണ്ടാ..അതൊന്നും ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലെന്നെ ,ഞാന്‍ അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തോളാം...
പിറ്റേന്നു : പത്തു മണിയായാലും ഓഫീസില്‍ എത്താത്ത ഞാന്‍ രാവിലെ എട്ടു മണിക്ക് തന്നെ ഓഫീസിലെത്തി,പ്രൊജക്റ്റ്‌ മാനേജര്‍ വിളിക്കുന്നതും കാതോര്‍ത്തിരുന്നു.
ഉച്ചയായപ്പോള്‍ പുള്ളി എന്നെ പുള്ളിയുടെ മുറിയിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു, ഇനി പുള്ളിയുടെ റൂമില്‍ നിന്ന് നേരിട്ടെങ്ങാനും അമേരിക്കായിലേക്ക് പോകേണ്ടി വരുമോ എന്ന് വിചാരിച്ച് വിസ പതിപ്പിച്ച പാസ്പോര്‍ട്ടുമായി അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മുറിയിലേക്ക് പറന്നു.
ഉച്ചയായപ്പോള്‍ പുള്ളി എന്നെ പുള്ളിയുടെ മുറിയിലേക്ക് വിളിപ്
മാനേജര്‍ :"നാരായണന്‍ കുട്ടി ഇരിക്കൂ..വിസ ഒക്കെ കിട്ടിയോ?"
ഞാന്‍ :ഉവ്വ് സാര്‍ കിട്ടി...ദാ സര്‍ എന്റെ കയ്യില്‍ തന്നെ ഉണ്ട് കാണിക്കട്ടെ...
മാനേജര്‍ :"വേണ്ട വേണ്ടാ...അതവിടെ തന്നെ ഇരിക്കട്ടെ...
നാരായണന്‍ കുട്ടീ.. നാരായണന്‍ കുട്ടിയോട് മറ്റൊരു കാര്യം പറയാനാണ് ഇപ്പോള്‍ വിളിച്ചത്, നാരായണന്‍ കുട്ടി തല്ക്കാലം അമേരിക്കയിലേക്ക് പോകണ്ട, തന്‍റെ സ്ഥാനത്ത് മറ്റൊരാളെ വിടാനാണ് ഇപ്പോള്‍ തീരുമാനം..."
നാ
ഞാന്‍ ആകെ സ്തംഭിച്ചുപോയി, ഏതാണ്ട് കൊടിച്ചിപ്പട്ടിക്കു എല്ല് കഷ്ണം ഇട്ട് കൊടുത്തിട്ട് പട്ടി കഷ്ടപ്പെട്ട് അത് തിന്നാന്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ പ്ലാസ്റ്റിക്‌ എല്ലാണെന്ന സത്യം മനസ്സിലാക്കിയത് പോലെ ആയിപ്പോയി......ശരിക്കും ഞെട്ടി....പണ്ട് ചെറായി ബീച്ചില്‍ സുനാമി തിരമാല നേരില്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ പോലും ഞാന്‍ ഇത്രക്ക് ഞെട്ടിയിട്ടില്ല...മാനേജറിന്റെ ആ തീരുമാനം കേട്ട് വെടികൊണ്ട പന്നിയെ പോലെ അന്ധം വിട്ടു ഞാന്‍ ആ മുറിയില്‍ നിന്നിറങ്ങി..
ഞാന്‍ പുറത്തു വന്നപ്പോള്‍ ഇതൊന്നും അറിയാത്ത സഹപ്രവര്‍ത്തകരായ എന്റെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു "എന്താ നാരായണന്‍ കുട്ടീ..എന്നാ അമേരിക്കയിലേക്ക് പോകുന്നത്?.."
ഞാന്‍ : ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്ന ഭാവത്തില്‍ മുഖം ഉയര്ത്തിപ്പി
വര്‍ഷം പലതു കഴിഞ്ഞു ,കമ്പനികള്‍ പലതു ചാടി, എറണാകുളം എന്ന എന്റെ പ്രവര്‍ത്തി സ്ഥലം ബംഗ്ലൂര്‍ ആയി...ഇപ്പോഴും എനിക്ക് ഇടക്കിടെ പറയാന്‍ ഇടവരാരുണ്ട്...
"നാടും നാട്ടു
അതില്‍ അമേരിക്ക എന്നുള്ളത് പ്രൊജക്റ്റ്‌ മാറുന്നതിനനുസരിച്ച് കാനഡയും ജര്‍മനിയും മറ്റുമായി മാറിയെന്നു മാത്രം.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
പ്രിയപെട്ടവരെ ഈ കഥയും കഥാപാത്രങ്ങള്ഉം തികച്ചും സാങ്കല്പികം മാത്രം ഇതിലെ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ക്ക് ആരെങ്കിലുമായി സാദ്രശ്യം ഉണ്ടെങ്കില്‍ അത് എന്റെ കുറ്റമല്ല കഥവായിക്കുന്നവരുടെ കുറ്റമാണ്
എന്ന് നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം,
നാരായണന്‍ കുട്ടി
